Vigo (m)
De formación autodidacta, realizou diversas tarefas artísticas na infancia para, inicialmente, desempeñarse como funcionario do Estado na cidade de Zamora, oinde se asenta no 1953. Alí entra en contacto con artistas e escritores coma Antonio Pedrero, Hilario tundidor ou carlos Rodríguez e, influencia parcial distes e da súa idiosincrasia, interésase de cheo pola paisaxe e a súa representación pictórica.
En 1962 participa nunha mostra de artistas ourensáns en Madrid e, pouco despois, parte cara Europa co seu irmán Xaime e o escultor Acisclo Manzano. Expón en distintas cidades europeas e americanas e en 1966 aséntase en Vigo, onde gaña o premio Quiñones de León no 1970. A este galardón sucédeno outros como a medalla de prata na Bienal de Pontevedra do 1971 ou a de bronce na Trienal de Santiago de 1973.
O seu estilo e temática, que é eminentemente paisaxística, xira sobre unha concepción subxectiva e persoal, sentimental, da natureza e a realidade.