Napoleón Bonaparte

Napoleón Bonaparte (Ajaccio, 15 de agosto de 1769 - Santa Helena, 5 de maio de 1821) foi un militar e gobernante francés, xeneral republicano durante a Revolución e o Directorio, artífice do golpe de Estado do 18 de Brumario que o converteu en Primeiro Cónsul (Premier Consul) da República o 11 de novembro de 1799; cónsul vitalicio dende o 2 de agosto de 1802, o 18 de maio de 1804 foi proclamado Emperador dos Franceses (Empereur des Français) e coroado o 2 de decembro; proclamado Rei de Italia o 18 de marzo de 1805 e coroado o 26 de maio, ostentou ambos os dous títulos ata o 6 de abril de 1814 e, novamente, dende o 20 de marzo ata o 22 de xuño de 1815.
Durante un período de pouco máis dunha década, adquiriu o control de case toda Europa Occidental e Central por conquistas ou alianzas e só foi tras a súa derrota na Batalla das Nacións preto de Leipzig en outubro de 1813 que se viu obrigado a abdicar uns meses máis tarde. Regresou a Francia no que é coñecido como os Cen Días e foi decisivamente derrotado na Batalla de Waterloo en Bélxica, o 18 de xuño de 1815, sendo exiliado á illa de Santa Elena, onde faleceu.