NESTE MOMENTO ESTAMOS ABERTOSNESTE MOMENTO ESTAMOS PECHADOS
ABERTOPECHADO
HORARIOSHORARIOSHORARIOS
LOCALIZACIÓNLOCALIZACIÓNLOCALIZACIÓN
Biblioteca do museo. Edificio Santa Mª de Europa (A Carballeira)

Rúa Xílgaros s/n. Tfno.: 988 788 439 | Fax: 988 788 450

De luns a venres de 9.00 a 14.00 horas

Exposición: “Escolma de Escultura”. Sala San Francisco (edificio anexo ao claustro)

Rúa da Granxa s/n. Tfno.: 988 788 417

De martes a sábado de 9.00 a 21.00 horas

Domingo de 9.00 a 15.00 horas

Luns e festivos pechado

Rúa da Granxa s/n.
Tfno.: 988 788 417

Centenario do pasamento de Emilia Pardo Bazán

Centenario do pasamento de Emilia Pardo Bazán

Certamen literario en conmemoración del segundo centenario del nacimiento de Fray Benito Jerónimo Feijóo

Emilia Pardo Bazán; Valentín Lamas Carvajal

Tipografía y estereotipia Perojo. Madrid. 1877

Biblioteca da Comisión Provincial de Monumentos

Museo Arqueolóxico Provincial de Ourense

Co fin de conmemorar o segundo centenario do nacemento do Padre Feijoo, o claustro do Instituto ourensán, convoca en 1876 o Certamen literario en honor del P. M. Fr. Benito Jerónimo Feijóo. As obras debían ser inéditas e orixinais, e no caso de ser premiadas a propiedade e dereito de publicación quedaría en poder da Comisión, quen utilizaría o produto da venda para a axuda da erección dun monumento a Feijoo.

Dos catro premios previstos, o xurado concedeu un pensamento de ouro e prata á poesía: ¿Qué curazon non ten oxe latidos? – Qué lábio tendo voz agora cala?, da autoría de Lamas Carvajal (1849 – 1906). Unha rosa de ouro foi outorgada á composición: Beato te che il fato, da que era autora Emilia Pardo Bazán (1851 – 1921). O asunto de tema biográfico declararíase deserto. Por último, a decisión sobre a convocatoria do mellor estudo crítico da obra do Padre Feijoo foi a máis complexa. Tardaron varios meses e precisaron do asesoramento da Universidade de Oviedo para chegar a un dictame no que os tres estudos presentados foron rexeitados para o premio consistente en catro mil reais. Pero, pola linguaxe rica e o brillante estilo, adxudicáronlle o accésit ó estudo presentado por Emilia Pardo Bazán. As outras duas obras foran escritas por Miguel Morayta (1834 – 1917) e Concepción Arenal Ponte (1820 – 1893).

O estudo de Morayta, só atopara o voto de Paz Novoa, quizais polo feito de concordar nas ideas republicanas ambos os dous. A verdadeira batalla centrábase nos outros dous estudos. É curioso que dúas mulleres de tan destacado aporte á sociedade, competiran de forma tan disputada a gloria do certame en honor do autor do discurso «Defensa de las mujeres». Concepción Arenal xa en idade madura e en plenitude profesional e Pardo Bazán con apenas vinte e cinco anos e na súa primeira experiencia importante, representan dúas formas distintas de abarcar a obra do Padre Feijoo e aos dous bandos nos que se dividía o xurado. Case que cen anos despois maniféstanse posturas similares, Blanco Amor alíñase con Concepción Arenal e Otero Pedrayo fai o propio con Pardo Bazán.

Concepción Arenal expuxo un estudo máis atrevido que publicaría en 1877 baixo o título de Juicio crítico de las obras de Feijoo. Co seu triunfo, Pardo Bazán, conságrase como autora en prosa e prodúcese o seu despegue literario. Boa parte do éxito debíao a un bo coñecemento da obra do Padre Feijoo que lía con fruición, por iso cando ten coñecemento do certame non dubida en presentarse, a pesar de todos os inconvenientes que se lle presentaban e o feito de estar embarazada. Máis tarde confesará nunha carta a Menéndez Pelayo: «el Estudio crítico sobre las obras de Feijoo me parece hoy tan defectuoso y malo, que hasta reeditarlo corrigiéndolo, no me atrevo en modo alguno a presentárselo».

Feitas unhas correccións e co permiso da autora, o libro imprimiuse en 1877, xunto coas poesías premiadas, na Tipografía – estereotipia Perojo de Madrid cunha tirada de 600 exemplares e saíu á venda para contribuir económicamente no monumento ao Padre Feijoo.