Consta de dúas partes: o coitelo propiamente e a vaíña. Folla e espigón forman unha soa peza.Ten un lado curvo e afiado, cunha escotadura na zona máis próxima ó mango, e o dorso recto, sen corte e máis groso.
O mango ou empuñadura, que non se conserva, podería ser de bronce, ferro, óso ou madeira e iría suxeito á folla por medio do espigón.
A vaíña tería, basicamente, dúas partes: unha funda de coiro ou madeira e unha prancha de bronce dobrada sobre si mesma, que enmarca a vaíña a modo de armazón exterior. Nesta peza, soamente se conserva a parte da conteira correspondente ó lado recto do coitelo, decorada cunha especie de festonado na beira, no que debía se-la súa cara anterior. As dúas partes estaban unidas por un vástago en S con argolas, polas que pasaba unha cinta para suxeitar ó cinto.
Leva, a modo de conteira, un remate inferior decorado cunha esfera, que vai unido ó corpo da vaíña por dúas molduras.
Consta de dúas partes: o coitelo propiamente e a vaíña. Folla e espigón forman unha soa peza.Ten un lado curvo e afiado, cunha escotadura na zona máis próxima ó mango, e o dorso recto, sen corte e máis groso.
O mango ou empuñadura, que non se conserva, podería ser de bronce, ferro, óso ou madeira e iría suxeito á folla por medio do espigón.
A vaíña tería, basicamente, dúas partes: unha funda de coiro ou madeira e unha prancha de bronce dobrada sobre si mesma, que enmarca a vaíña a modo de armazón exterior. Nesta peza, soamente se conserva a parte da conteira correspondente ó lado recto do coitelo, decorada cunha especie de festonado na beira, no que debía se-la súa cara anterior. As dúas partes estaban unidas por un vástago en S con argolas, polas que pasaba unha cinta para suxeitar ó cinto.
Leva, a modo de conteira, un remate inferior decorado cunha esfera, que vai unido ó corpo da vaíña por dúas molduras.