Fuste de cruceiro de sección circular ornado na súa parte baixa polas figuras de Adán e Eva no momento posterior a sucumbir á tentación da serpe que, sentíndose triunfadora, contempla a escena enroscada no tronco da árbore da "ciencia do ben e o mal"; toda a escena está tratada cunha certa inxenuidade que a fai próxima e recoñecible. Na parte superior, catro anxos de corpo enteiro e de factura máis naturalista, circundan o fuste apoiados en senllas peañas, representando o gusto galego pola anxolatría (reverso: Gabriel coa cartela e Rafael co libro; anverso: dous anxos, No anverso, dous anxos, ataviados con dalmática, un con cartela, podería ser Uriel o outro no momento da Psicostasis, identificado como San Miguel loitando co demo, xa que o fiel da balanza que serve para pesar as boas e malas accións dos homes antes de levar a súa alma perante Deus, prolóngase facendo unha cruz que crava na boca do dragón que ten aos seus pés. Visten unha dobre túnica de pregues tubulares e de caída vertical, e portan nas súas mans filacterias, e a cruz e a balanza, símbolos precursores do triunfo do sacrificio da cruz sobre o pecado e a morte. Por riba das súas cabezas, e rematando a árbore do cruceiro, unha fermosa fronda serviría de base para soster un crucificado e unha imaxe da Virxe co Neno, tal e como aparecen nun debuxo do século XVIII que se conserva neste Museo, xa que o que se ten hoxe en día, cremos que non é o orixinal. No Museo, ademais deste fragmento, consérvase parte dun dos piares que sostiñan o tellado que cubría o cruceiro, e que contén unha inscrición co nome do dedicante e a data da súa construción.
Fuste de cruceiro de sección circular ornado na súa parte baixa polas figuras de Adán e Eva no momento posterior a sucumbir á tentación da serpe que, sentíndose triunfadora, contempla a escena enroscada no tronco da árbore da "ciencia do ben e o mal"; toda a escena está tratada cunha certa inxenuidade que a fai próxima e recoñecible. Na parte superior, catro anxos de corpo enteiro e de factura máis naturalista, circundan o fuste apoiados en senllas peañas, representando o gusto galego pola anxolatría (reverso: Gabriel coa cartela e Rafael co libro; anverso: dous anxos, No anverso, dous anxos, ataviados con dalmática, un con cartela, podería ser Uriel o outro no momento da Psicostasis, identificado como San Miguel loitando co demo, xa que o fiel da balanza que serve para pesar as boas e malas accións dos homes antes de levar a súa alma perante Deus, prolóngase facendo unha cruz que crava na boca do dragón que ten aos seus pés. Visten unha dobre túnica de pregues tubulares e de caída vertical, e portan nas súas mans filacterias, e a cruz e a balanza, símbolos precursores do triunfo do sacrificio da cruz sobre o pecado e a morte. Por riba das súas cabezas, e rematando a árbore do cruceiro, unha fermosa fronda serviría de base para soster un crucificado e unha imaxe da Virxe co Neno, tal e como aparecen nun debuxo do século XVIII que se conserva neste Museo, xa que o que se ten hoxe en día, cremos que non é o orixinal. No Museo, ademais deste fragmento, consérvase parte dun dos piares que sostiñan o tellado que cubría o cruceiro, e que contén unha inscrición co nome do dedicante e a data da súa construción.