Sen título (CE000234)

O alfinete (acus crinalis) ben sendo un pequeno cravo que nun extremo remata en punta e noutro en cabeza. Esta última pode ser cilíndrica, cónica, globular, fitomorfa, antropomorfa, etc. En ocasións presentan unha decoración baseada en motivos xeométricos con diferentes graos de complexidade. Este obxectos podían fabricarse con metal (bronce, ferro), óso, marfil ou madeira. No caso dos exemplares metálicos se recorría á técnica de fundición, en moldes, mediante o proceso da cera perdida. Os alfinetes do mundo castrexo e galaico-romano adoitan ser longos e resistentes e case todos os coñecidos fixéronse en bronce.

O seu uso era diverso. Se utilizaban como suxeición de complicados peiteados con moño, para diversos pasos no salón de peiteado, para perfumarse e incluso, as máis largas, as mulleres os empregaban como arma.

Nos textos clásicos ao fabricante de alfinetes coñécese cós nomes de «acuarius» ou «acutarius».