Filla do emperador Francisco I de Austria. En 1810 casa con Napoleón Bonaparte. Morre en Parma (Italia)

A Batalla de Borodinó tivo lugar o 7 de setembro de 1812 (26 de agosto segundo o antigo calendario ruso). É coñecida tamén como a Batalla do río Moscova, e foi a maior e máis sanguenta batalla de todas as Guerras Napoleónicas, enfrontando preto dun cuarto de millón de homes.
Esta batalla enfrontou á Grande Armée francesa baixo o mando de Napoleón I de Francia e ao exército de Alexandro I de Rusia, comandado por Mijaíl Kutúzov, preto da aldea de Borodino, un pobo ao oeste de Mozhaysk. A batalla foi tacticamente pouco concluínte para ambos os dous exércitos, e só as consideracións estratéxicas desta forzaron aos rusos a retirarse. A conduta de Napoleón durante a batalla tamén mostrou que as súas decisións tácticas trataban de impedir unha vitoria pírrica. O Emperador francés sufría ademais de febres durante o transcurso da batalla, o que se traduciu nun pouco característico afastamento dos combates, así como por un plan de batalla máis simple do habitual. A retirada rusa abríu ós franceses o camiño para chegar até Moscú, o 14 de septembro de 1812, aínda que a captura desta proporcionóu aos franceses poucos beneficios.

Tallador de pedras preciosas e medallísta. As súas contribucións á serie de medallas napoleónicas organizada polo barón Vivant Denon en 1804-15 incluíron as medallas da invasión de Inglaterra (1804), a coroación de Napoleón en París (1804), a Batalla de Sommo-Sierra (1808) e a Batalla de Moscú (1812).

Foi tamén nomeado Duque de Varsovia cargo ocupado entre 1807 e 1815. Considerado como un dos aliados máis fieis de Napoleón.

Princesa alemá, procedente da familia Zähringen, era filla de Carlos Luis, príncipe herdeiro de Baden, e de Amelia de Hesse-Darmstadt. Os seus avós foron Carlos Federico, margrave de Baden, e Luis IX, landgrave de Hesse-Darmstadt. O 9 de marzo de 1797, Carolina casouse en Karlsruhe con Maximiliano, duque palatino que, dous anos despois será Príncipe Elector de Baviera.

As súas simpatías por Francia e as ideas da ilustración caracterizaron o seu goberno dende o principio. En política exterior, ata 1813 Maximiliano foi o principal aliado alemán de Napoleón. Considerado o máis importante dos príncipes que formaban a Confederación do Rhin e permaneceu xunto a Napoleón ata a batalla de Leipzig, cando se decidiu a asinar o Tratado de Ried (1813) que garantía a integridade do seu reino a cambio de abandonar ao emperador francés e unirse aos aliados.
Casóu en segundas núpcias (9 de marzo de 1797) con Carolina de Baden, filla do Príncipe herdeiro Carlos Luis de Baden.

Irmá menor de Napoleón Bonaparte. Casóu co Príncipe Camillo Borghese, un dos homes máis ricos de Europa, o 6 de novembro de 1803. Cando viudou vendeu parte da colección familiar a Napoleón para o Louvre, o que supuxo unha seria mingua para a actual Galería Borghese.Paulina posaría nua para a famosa escultura de Venus Borghese de Antonio Canova.

Avogado e político. Foi designado como Terceiro Consul, cargo no que tomou parte activa na reorganización das finanzas e da administración dos departamentos en Francia. En 1804 foi nomeado tesoreiro das arcas do Imperio, e en 1805-06 como gobernador xeral de Liguria trala súa anexión a Francia.