1967- Primeiros pasos na pintura na "Academia Arte" da rúa Concello (Ourense)
1969- Trasládase a Madrid onde reside e se prepara intensamente como artista de
xeito autodidacta. Comparte estudo e vivenda con outros artistas galegos,
membros do GRUPO BRAIS PINTO.
1973-1974- Volve a Ourense para cumprir o servicio militar. Monta un estudio
individual na rúa Libertá.
1976-1984- Traballa como dibuxante de arqueoloxía no Museo Arqueolóxico
Provincial de Ourense, debuxando ademais de para este para outros museos de
Galicia.
1979- Monta na praza de San Martiño un taller con outros artistas da súa xeración.
1984- Realiza a escenografía para a obra de teatro "OLLO O PIOLLO KING
KONG" do grupo de teatro Caritel en colaboración co Centro Dramático Galego.
1985- Despois dalgún tempo en París, Niza e Barcelona volve a Galicia e fixa a
súa residencia na aldea de Tamallancos (Ourense).
1986- Coñece a pintora grega Sula Repani en Barcelona ca que na actualidade
sigue vivindo e traballando. Nos años 1987 e 1998 realizaron os dous un mosaico
nunha praza pública en Galicia e importantes conxuntos de vitrales para casas
particulares.
1987- Monta con Sula Repani unha galería de arte que que relaciona entre si a
un núcleo de Artistas veciños, a cal manteñen aberta ata o ano 2000.

Foi un xurista, político, filósofo, escritor e orador romano. É considerado un de máis grandes retóricos e estilistas da prosa en latín da República romana.

Coñecido tamén por Luis de Brandeburgo, foi duque de Baviera, el Margrave de Brandemburgo, co nome de Ludwig I e Conde do Tirol

Ana I de Estuardo foi raíña de Inglaterra, Escocia e Irlanda dende o 8 de marzo de 1702 ata a súa morte. O 1 de maio de 1707, Inglaterra e Escocia uníronse nun só reino, polo que Ana se converteu na primeira soberana da Gran Bretaña. Foi o último soberano británico da casa dos Estuardo. Sucedeulle no trono un primo distante, Jorge I, da casa de Hannover.
A súa vida estivo marcada por moitas crises relacionadas coa sucesión da coroa. O reinado de Ana foi marcado tamén polo desenvolvemento do sistema bipartidista. Ela prefería no persoal o partido Tory, polo que sufriu o ataque dos Whigs.

Nace en Chalon-sur-Saône. Dominique Vivant, barón de Denon foi nomeado por Napoleón director xeral das Artes, e creador e director do Museo Napoleón. Denon foi un polifacético artista, debuxante e gravador, escritor, diplomático, viaxeiro, coleccionista, gran precursor da museoloxía, exiptoloxía e da historia da arte.

Napoleón Bonaparte (Ajaccio, 15 de agosto de 1769 - Santa Helena, 5 de maio de 1821) foi un militar e gobernante francés, xeneral republicano durante a Revolución e o Directorio, artífice do golpe de Estado do 18 de Brumario que o converteu en Primeiro Cónsul (Premier Consul) da República o 11 de novembro de 1799; cónsul vitalicio dende o 2 de agosto de 1802, o 18 de maio de 1804 foi proclamado Emperador dos Franceses (Empereur des Français) e coroado o 2 de decembro; proclamado Rei de Italia o 18 de marzo de 1805 e coroado o 26 de maio, ostentou ambos os dous títulos ata o 6 de abril de 1814 e, novamente, dende o 20 de marzo ata o 22 de xuño de 1815.
Durante un período de pouco máis dunha década, adquiriu o control de case toda Europa Occidental e Central por conquistas ou alianzas e só foi tras a súa derrota na Batalla das Nacións preto de Leipzig en outubro de 1813 que se viu obrigado a abdicar uns meses máis tarde. Regresou a Francia no que é coñecido como os Cen Días e foi decisivamente derrotado na Batalla de Waterloo en Bélxica, o 18 de xuño de 1815, sendo exiliado á illa de Santa Elena, onde faleceu.

No 1797 Napoleón Bonaparte intentou forzar a rendición de Mantua (Italia) contaminando a poboación coa febre do pantano feito que consegue na data do 2 de febreiro, entregándo o xeneral Wurmser o porder. A perda polos austríacos do seu último reducto no Norte de Italia suporá para o pobo francés unha gran ledicia.

Luis VI de Baviera, tamén chamado Romano, foi duque así mesmo do Margrave de Brandemburgo, co nome de Ludwig II. Fillo de Louis IV e Margarida de Holanda. Á morte do seu pai sucedeulle como Duque de Baviera e o Conde d ´ Holanda e Henao, xunto cos seus cinco irmáns. En 1349 cedeu os territorios dos Países Baixos e Henao aos irmáns Alberto I e William I. Á súa morte sucedeulle o seu irmán Otto V.