A morfoloxía xeral da peza é apuntada, triangular, con base cóncava e simple, de sección disimétrica, bordos converxentes e convexo-rectilíneos, e aletas oblicuas. O corpo é alongado e estreito. O retoque é de amplitude irregular con partes nas que é marxinal (base) e noutras profundo como é o caso dos laterais (fíos) medio e distal; a posición é bifacial; a delineación denticulada simple; e o modo plano, marxinal, continuo e invasor por ambas as dúas marxes das caras e da base. Índices: IL. 2,23; IE. 5,2 (Media). Presenta unha fractura recente nunha das aletas.

Folla laminar que carece de retoque, conserva evidencias da percusión da base de extracción do núcleo, isto é, o bulbo e parte do plano de percusión nun dos seus extremos, e presenta o extremo distal fraccionado. A morfoloxía xeral é subrectangular, con sección trapezoidal, perfil convexo. Índice: 4.1 (folla estreita).

Anverso: ANT. AVG. III VIR. R.P.C.

Galera pretoriana.

Reverso: LEG. V

Aguia lexionaria entre dúas insignias militares.

Anverso: ANT. AV[G.] III VIR. R.P.C.

Galera pretoriana.

Reverso: LEG. III

Aguia lexionaria entre dúas insignias militares.

Machado de talón bifacial con dous aneis e con dous nervos con tope. Talón de sección ancha cuadrada sen rebordos. Aneis estreitos de posición media/baixa. A folla presenta dous nervios marcados ate a súa metade, aínda que están constituídos por tres sucos e non destacan na sección. O tope está marcado por dous sucos transversais en ámbalas dúas faces. O eixo lonxitudinal da peza está lixeiramente torto e en xeral presenta manufactura tosca, a pesares do seu acabado regular. Os aneis están aplastados pero o seu diseño orixinal semella que xa non era moi regular.

Punta de lanza ou puñal de base en lingüeta rectangular simple, sin rebordos, con dous buratos circulares perforados para fixar o encabamento mediante remaches, de sección lenticular. Baixo o binocular presenta sinais de abrasión transversais ó seu eixo lonxitudinal. A folla lanceolada presenta unha acusada nervadura central polas dúas faces, polo que a súa sección é romboidal. Os fíos son grosos e non están rebaixados, e a punta é roma. Polo grosor da punta e os fíos, a peza considérase máis unha punta de lanza que un puñal.

Representa unha muller nova, atractiva e elegante, que se detén a contemplar, cunha expresión á vez nostálxica e introspectiva, o escaparate dunha xoiería. A figura aparece de perfil, nunha pose informal, sostendo un paraugas coa man esquerda mentres achega a dereita ao seu rostro. O cadro foi premiado cunha medalla de terceira clase na Exposición Nacional de 1901. O tema afástase da espectacularidade e o melodramatismo dominante nas últimas Exposicións Nacionais, reproducindo unha imaxe cotiá da vida urbana contemporánea, reflexo da nova burguesía emerxente, que resulta anovador e orixinal.

Parada revela un evidente interese por compor con intención narrativa os aspectos tomados da realidade e demostra a súa mestría e dominio técnico.Trata a pintura cunha pincelada áxil e cambiante, usando a mancha de diferentes empastes, unhas sen apenas materia e outras cargadas, grumos puntuais que tenden a reflectir as vibracións lumínicas e a reverberación das xoias e cristais sobre o fondo escuro. Utiliza unha paleta cunha ampla gama cromática, destacando como nota central da composición a blusa branca da muller pola súa intensa luminosidade, en contraste cos negros da saia, os cálidos vermellos do sombreiro e os verdes que, como marco da figura, constrúen o escaparate.

Xunto ao tema, o procedemento utilizado, a soltura e espontaneidade da súa linguaxe plástica, traducen novas aspiracións e tendencias que sinalan a evolución do seu estilo cara a unha fórmula máis internacional, asimiladora de principios estéticos tomados da pintura francesa e europea da fin de século.

O recordo das xoias é unha obra esencial na traxectoria artística do pintor, na que a incipiente inquedanza polos problemas de luz e ambiente que se albiscaban nas súas últimas realizacións fanse agora patentes, traslucindo uns afáns modernizadores que quedarían truncados pola súa prematura morte aos 31 anos, á penas uns meses logo da conclusión desta súa última grande e prometedora pintura.

Anverso: Cabeza xuvenil de Augusto á dereita. Diante, AVGVSTV. Detrás, CAESAR.

Reverso: Dentro de láurea, en tres liñas, OB / CIVIS / SERVATOS.

Machado bifacial de talón cun anel de posición media. A folla presenta un nervio central sen tope. Semella que a fundición foi defectuosa e a peza non foi ben rematada. O anel e outras zonas do talón presentan as rebabas. A cantidade de metal coado non foi abondo, polo que as aristas están pouco marcadas, o anel está incompleto e o talón sen rematar, con diversos rechupes.

Machado plano de talón truncado, perfil trapezoide e lados cóncavos, con gume destacado. A sección é rectangular adelgazada no talón. Os lados están lixeiramente martelados cara adentro, constituíndo incipientes rebordos. É singular nesta peza o acabado decorativo na parte conservada da superficie.