Anverso: [C CAESAR] AVG GERM P M TR POT COS

Cabeza diademada de Calígula á dereita.

Reverso: Cabeza radiada de Augusto á dereita entre dúas estrelas.

Anverso: POSTVMVS AVG

Busto con helmo e coiraza de Póstumo á esquerda.

Reverso: VIC GERMP TR P V COS [...]

Emperador de pé á esquerda, levando globo na man dereita e lanza na esquerda; ao seu lado, Vitoria avanzando á esquerda, portando palma.

Anverso: Cabeza de Roma con casco alado á dereita. Detrás, X partido e urna.

Reverso: Liberdade en cuádriga á dereita, con cetro e gorro. Debaixo, C. CASSI. No exergo, ROMA.

Capitel exento con astrágalo resaltado. Presenta unha fila de follas, alternando unhas polilobuladas curtas con outras máis longas, ás que se sobrepoñen, ocultándoas en parte. Todas elas teñen marcado talo central e nervadura sinalada mediante incisións. Sobre cada unha das follas máis longas disponse unha pseudo-voluta ornada por dous rebaixes rectangulares. O ábaco, moldurado, ten os lados cóncavos. Os motivos decorativos, de grande plasticidade, destáncanse fortemente do bloque, creando intensos contrastes lumínicos.

Placa cuadrangular con catro argolas circulares nos ángulos, unidas entre si mediante catro pares de arquiños en forma de ferradura que servían para as correas. Na parte central o disco toma forma antropomorfa, mostrando un mascarón feminino de trazos esquemáticos en ríxida disposición frontal, cun peiteado de grandes ondas lonxitudinais e tocado por un veo que segue a moda do século III ou posterior.

Grosor anilla superior esquerda = 6,64 mm

Grosor anilla superior dereita = 7,32 mm

Grosor anilla inferior esquerda = 6,35 mm

Grosor anilla inferior dereita = 6,68 mm

A peza pertence á indumentaria lda liturxia dentro da sección de tecido, foi realizada en raso de seda de cor branca bordada con fíos de seda de gran delicadeza crómatica en rosa pau, "beige" e distintos tons de verde e azul, mesturados con fíos metálicos que marcan luces e sombras, compoñendo un deseño de flores, follas e abrochos que ocupan todo o espazo en disposición simétrica. Todo o bordado está salpicado de lentexuelas e canutillos de prata que crean pequenos fulgores ao incidirlle a luz, plenamente barrocos. No anverso, no centro, rompendo o espazo e dentro dun feixe de luz solar, está representada a Inmaculada sobre o crecente luar, vestida cun amplo manto azul cheo de estrelas. O interior está formado por entretelas de liño forradas de seda verde.

Desde un punto de vista técnico é un bordado "aol pasado", culto ou "erudito" realizado en punto de matiz ou "pintura á agulla" (acu pictae), matizado con punto de nos, para pétalos e follas, utilizando cordoncillo e cadeneta de puntada larga para "abrir rostros" e "peitear cabelos". É un tipo de bordado de gran vistosidade no que se acostuma a utilizar "seda flor", que é unha seda lasa moi apropiada para que as puntadas queden ben unidas e dean sensación de pintura. O deseño que se vai reproducir tiña un modelo a toda cor que logo se copiaba no tecido; estes debuxos perfílanse por medio duns sinxelos puntos de "bastilla" ou cordoncillo, que na nosa peza pódense ver claramente naquelas partes que están deterioradas. Por último cóbrese o motivo con puntadas lanzadas en disposición alterna e de variados tamaños, seguindo a disposición do debuxo. A composición, complétase con bordado "en ouro" coa técnica de fíos tendidos suxeitos por pequenas puntadas con fíos de seda amarela e verde formando diferentes motivos: "setillos", "empedrados" e "espiral". Nestes puntos o ouro non atravesa o lenzo, senón que se superpón á tea; para a súa realización o bordador ten na súa man esquerda a broca cos fíos de ouro que vai desenrolando e estendendo, mentres que coa dereita suxeita a agulla co fío de seda, que é a que atravesa o bastidor para fixar o metal á tea. Estes motivos están realizados con fío mostra; este tipo de fío moi empregado na actualidade, está formado por varios fíos de seda recubertos por unha fina lámina de cobre dourada ou prateada, que se coñece na documentación como ouro falso; a labor é igual de vistosa pero de peor calidade e por suposto máis barata. O resultado é unha peza primorosa, mostra da calidade acadada por algunha destas prendas da indumentaria litúrxica utilizadas nas nosas igrexas e mosteiros, e das que sería moi necesario facer un inventario e mirar pola súa conservación.

Escena enmarcada por motivos platerescos, faltando un dos remates laterais. Tallada en altorrelevo, chegando a adquirir algúns detalles a vulto redondo. A composición, moi narrativa, presenta a Virxe sobre nubes no ángulo superior, estendendo unha acartonada casulla que conforma unha liña diagonal de separación de espacios. Imaxe piadosa de san Ildefonso, coa mitra ós pes e dous anxos completando a escena. Policromía de estofado, predominando os dourados. Talla de evidente calidade, con rostros ben conseguidos e notable mestría na resolución das teas.

Lousa cunha decoración consistente nun baquetón liso que se vai desenrolando para facer un motivo de tesoira. Por un dos lados está enmarcado por unha moldura recta con sogueado.

Lousa con decoración consistente nun baquetón que se vai desenvolvendo ata conquerir un motivo de tesoura, tendo un relevo bastante marcado; dentro das curvaturas da tesoura hai senllos resaltes semiesféricos. Ten unha moldura no lateral.

Rosácea de seis pétalos angulares de forma lixeiramente romboidal e un punto central. Dá a impresión de que os extremos dos petálos estiveron xunguidos por outros pechando o círculo, pero a peza está tan deteriorada pola beira que non podemos asegurar eso.