Ungüentarium de tamaño grande, tipo frasco ou redoma, realizado en vidro de cor verde azulada. Trátase dunha peza de factura simple, con bordo volto cara ao exterior, aplanado e de sección triangular, co beizo redondeado e pulido ao lume. O colo é cilíndrico, o corpo piriforme e a base plana.

O beizo mide: 0,40 x 0,66 cm

Placa calada coa representación dun cabalo dun broche de cinto que formaba

parte dos cingula militiae - cintos de militares- que eran un elemento moi importante do

uniforme militar. Presenta un relevo de certo volume coa figura dun cabalo ao paso, sinalando minuciosamente as partes anatómicas do animal: cascos, cola, coas sedas marcadas por medio de incisións, orellas, as crinas, omoplata esquerda e parte da montura. A figura aparece enmarcada na parte superior e inferior por unha barra con cinco apéndices, que recordan as protuberancias que teñen algunhas fibelas rectangulares nas esquinas. A placa articularíase coa fibela mediante bisagra e iría unida á correa de coiro por medio de dous botóns soldados no reverso, un á altura da anca, e o outro, do que só queda o resto da soldadura, á altura da parte superior das patas dianteiras.

Cunca de corpo hemisférico profundo con decoración de costelas verticais en relevo, unhas máis prominentes que outras. Está reconstruída a partir de dous fragmentos correspondentes ao bordo, corpo e arranque da base. O bordo é lixeiramente exvasado e engrosado respecto ao corpo, e presenta beizo redondeado. A peza, de cor verde azulada, foi elaborada por fundición en molde e logo retocada, primeiro cun rápido e pouco coidado pulimento a torno e finalmente mediante pulido ao lume, o que lle dá un aspecto moi brillante.

Xerriña de bordo aberto, liso, con colo corto e corpo piriforme e base plana, aínda que inclinada e cun lixeiro resalte. A feitura é irregular, está inclinada, e a superficie do corpo presenta entrantes e saíntes. A asa, que lle falta, arranca directamente do bordo, e se apoiaba xusto por riba da parte máis ancha do corpo. Superficie engobada de cor marrón roxizo.

Trátase dunha peza pequena, de cor gris, co corpo case que globular, colo moi marcado e labio desenvolto en vertical e amplo, troncónico invertido, cunha asa, e, preto dela, tres incisións aliñadas en vertical, resultando representativa do conxunto recollido no seu día nas escavacións e, máis aínda, dun dos seus grandes tipos formais.

Caracterízase este amplo conxunto pola cor das súas pastas, gris perla - resultado dunha coción redutora a unha temperatura de oitocentos grados-, micácea, con degraxante orgánico visible -pequenos carbóns-; pola textura externa -irtas ao tacto-, e pola factura cun torno que produce grandes irregularidades. Hai tamén unha coincidencia na decoración, moi limitada formalmente, e que abrangue incisións formando grupos ou aliñacións tanto verticais como horizontais, liñas incisas paralelas , case que sempre ondulantes, e ungulacións. Tamén, agás unha media ducia de excepcións, o tamaño é coincidente, entre os nove e once centimetros de altura.

A peza debeu ter forma prismática e a parte conservada pertence á dereita da peza. A cornixa ou capitel está decorada con tres molduras lixeiramente marcadas, faltándolle os rolos. O fóculo, doblemente refundido, é de sección cadrada. O campo epigráfico está mal conservado na parte superior debido á calidade da pedra, moi meteorizada; por contra na parte baixa a inscrición está bastante clara e as letras profundamente marcadas. A basa está decorada por unha moldura no punto de arranque, sendo o resto completamente liso. A parte que falta non foi cortada de forma regular.

Trátase dun fragmento de micrólito con morfoloxía xeral subtrapezoidal e sección triangular. O retoque é marxinal e abrupto.

Fragmento de folla laminar de morfoloxía xeral pentagonal irregular, sección triangular e perfil semirecto. Carece de retoque.

Fragmento de folla laminar de morfoloxía xeral con tendencia trapezoidal, sección triangular e perfil recto. Índice de lonxitude maior de 3 (na reconstrución ideal do director da escavación, a lonxitude non superaría os 4 cm.). Carece de retoque.

A morfoloxía e medidas xerais das 27 pezas (26 delas enfíadas nun fío de liñu actual) que conforman este conxunto de doas é diversa, pero todas elas comparten unha forma discoide e unha perforación central. A descrición das seccións é moi dificultosa debido en parte ao seu diminuto tamaño, non obstante obsérvanse tres tipos fundamentais de sección, as rectangulares, as subrectangulares e as de tendencia elíptica. Os orificios centrais son irregulares predominando as perforacións circulares, aínda que as formas elípticas son relativamente numerosas.

As alteracións mais salientables que se derivarían do proceso de elaboración da peza, uso e/ou manipulación postdeposicional son os entalles nos bordos dos orificios e nos extremos dalgunhas doas. O brillo é tenue e metálico, a textura é foliada ou laminar, propia de rochas da familia dos xistos e o resto de propiedades serían unhas cores de varias tonalidades cincentas.

Un pequeno fragmento de cuarzo.