Fragmento de pasta marrón escura, gris case negro no exterior polo efecto do lume, con degrasantes micáceos, forma semicircular -de orella- coa parte superior engrosada e unha perforación circular no centro.

Pertence a un "caharro con asas de orella" -"ola de orella perforada", asas sobrelevadas en orelha", "asa en orejeta", "asas lobulares de oreja perforadas"- que eran pezas de mediano tamaño, colo curto e corpo globular; estas asas son unha prolongación do bordo, a modo de orella e que aparecen en parella enfrontadas unha a outra. O engrosamento do seu bordo superior é para que resistisen o peso do cacharro xa que estarían suspendidas sobre o lume.

Seis fragmentos unidos e outro solto, que casa cos anteriores, correspondentes a un vaso cilíndrico "Tipo San Cibrán de Lás", de bordo recto e corpo de grosas paredes. Presenta unha rica decoración a base de estampillados e liñas incisas combinando espazos decorados con outros lisos.

Decoración estampillada, da parte superior á inferior: banda de cadrados, serpentiformes, espazo liso, ondulacións, dúas liñas horizontais incisas, espazo liso, tres liñas horizontais incisas, serpentiformes.

Pasta gris cremosa con desengraxantes de mica e area de cuarzo.

Fusaiola de forma bitroncocónica que presenta umbo central. O diámetro da

perforación é de 0,4 cm. A cor da superficie é parda con desgrasantes finos de cuarzo e mica.

Pé de muíño de granito (meta). A parte activa e regular e está puída. Presentando unha protuberancia central desgastada con perforación mesal. A outra cara é totalmente irregular, aínda que a medida do grosor sexa real. É moi irregular e presenta diversas fracturas.

Bitroncocónica decorada con setes liñas e seis perforacións.

Fragmento do bordo e parte superior do corpo dun prato pouco profundo en "arco de círculo", tipo Isings 116 b, tendo en conta o seu perfil segmentado. Presenta bordo curvado ou en "S", con labio de aresta viva lixeiramente puído a torno. O corpo é lixeiramente curvado convexo, o que lle dá unha característica forma en "calota esférica". Os motivos decorativos redúcense a dúas franxas esmeriladas, unha no bordo e outra na parte superior do corpo.

Vaso reconstruído a partir de 12 fragmentos que corresponden ao bordo, corpo e base dun vaso lixeiramente cónico. Bordo exvasado, en disposición oblícua, lixeiramente cóncavo e de arista viva. Corpo lixeiramente ovoide na súa maior parte, próximo á base e a través dunha carena, adquire un deseño cónico. Base lixeiramente cóncava e cun engrosamento coincidindo co punto de apeo do vaso.

Decoración a base de oito franxas de liñas esmeriladas dispostas en tres agrupacións de dúas franxas.

Unha centena de fragmentos, moitos deles de minúsculas dimensións que se corresponden co bordo e parte superior e media do corpo dunha cunca troncocónica da forma Alarção nº 225. Bordo lixeiramente esvasado e vertical-curvado ou en "S", co labio bruto aínda que lixeiramente puído a torno. Corpo troncocónico ou tamén en forma de campá invertida.

Decoración a base dunha franxa esmerilada ancha que ocupa toda a superficie exterior do bordo, e a continuación tres franxas finas tamén esmeriladas delimitando a marxe superior da zona decorada con cabuxos -posiblemente estas tres franxas delimitarían tamén pola parte inferior os cabuxos ao igual que acontece na cunca nº 46 da exposición Vetri dei Caesari (PAINTER E LIGHTFOOT, 1988, 113) ou no fragmento nº 370 de Baetulo (FLOS, 1987, 85, Nº 370; FIG. 61.370)-; nesta zona consérvase un cabuxo oval de gran tamaño e disposición oblicua asociado a tres cabuxos máis de menor tamaño e deseño oval e circular, que xunto con un cuarto non conservado daría lugar a unha composición triangular ou en "racimo de uvas", moi frecuente no mundo xermano.

Tégula de barro de forma rectangular rematada a ambos os dous lados por unha pestana de perfil plano oblicuo e sección trapezoidal. No centro da peza leva en paralelo coas pestanas, en sentido vertical, as iniciais realizadas cos dedos da man do oleiro antes da cocción: BA. Está fracturada polo medio, e tanto no lado esquerdo como no dereito fáltalle un anaco.

Fragmento de fondo dunha botella prismática, decorado cun motivo figurativo zoomorfo, probablemente un pavón (ave), motivo tamén moi común nas fíbulas esmaltadas.