Unha centena de fragmentos, moitos deles de minúsculas dimensións que se corresponden co bordo e parte superior e media do corpo dunha cunca troncocónica da forma Alarção nº 225. Bordo lixeiramente esvasado e vertical-curvado ou en "S", co labio bruto aínda que lixeiramente puído a torno. Corpo troncocónico ou tamén en forma de campá invertida.

Decoración a base dunha franxa esmerilada ancha que ocupa toda a superficie exterior do bordo, e a continuación tres franxas finas tamén esmeriladas delimitando a marxe superior da zona decorada con cabuxos -posiblemente estas tres franxas delimitarían tamén pola parte inferior os cabuxos ao igual que acontece na cunca nº 46 da exposición Vetri dei Caesari (PAINTER E LIGHTFOOT, 1988, 113) ou no fragmento nº 370 de Baetulo (FLOS, 1987, 85, Nº 370; FIG. 61.370)-; nesta zona consérvase un cabuxo oval de gran tamaño e disposición oblicua asociado a tres cabuxos máis de menor tamaño e deseño oval e circular, que xunto con un cuarto non conservado daría lugar a unha composición triangular ou en "racimo de uvas", moi frecuente no mundo xermano.

Tégula de barro de forma rectangular rematada a ambos os dous lados por unha pestana de perfil plano oblicuo e sección trapezoidal. No centro da peza leva en paralelo coas pestanas, en sentido vertical, as iniciais realizadas cos dedos da man do oleiro antes da cocción: BA. Está fracturada polo medio, e tanto no lado esquerdo como no dereito fáltalle un anaco.

Fragmento de fondo dunha botella prismática, decorado cun motivo figurativo zoomorfo, probablemente un pavón (ave), motivo tamén moi común nas fíbulas esmaltadas.

Tella de barro cocido plana e de forma rectangular cunha pestana nos respectivos lados maiores.

Fragmento de prato/ fonte de terra sigillata africana clara D, correspondente ás formas Hayes 59b ou 61. Ten forma circular e fondo plano, decorado por diversas incisións concéntricas e palmetas estampilladas ao interior, enmarcadas por unha franxa delimitada por dúas finas acanaladuras e outras dúas interiores máis anchas. Outra acanaladura sinala o comezo do corpo.

Conxunto de dezaoito fragmentos dunha fonte de terra sigillata africana D1, Hayes 59 B, realizada cunha pasta moi fina de cor laranxa e cun engobe con exceso de álcalis o que provoca certa vitrificación. O corpo é de parede baixa, lixeiramente curvada e lisa; o bordo é horizontal e ancho e está decorado por unha banda levemente resaltada e por unha acanaladura. O fondo é plano e está decorado con tres liñas concéntricas moi suaves, que dividen o fondo en tres sectores A superficie externa presenta unha acanaladura suave ao comezo da curvatura, característica neste tipo de fontes.

Ficha de xogo ("calculus") en pasta vítrea de cor azul.

Fragmento de prato de terra sigillata sudgálica, de parede lixeiramente curvada e aberta, cun resalte no beizo máis ou menos marcado ao exterior. Pé alto de sección triangular e fondo ascendente cara o centro. Mostra cartela rectangular cos lados redondeados, con letras claras e con suficiente relevo, na que se pode ler OFMOM, do taller de Momo, da zona de La Graufesenque. Esta forma deriva indirectamente da Ritt.1, que á súa vez ten como antecedente a Haltern 4.

Fondo de lucerna de canal cerrado co selo do coñecido ceramista FORTIS (Lucius Aemilius Fortis) con letras en relevo.

Base plana, con tres molduras incisas, non perfectas, que delimitan un fondo plano no que se observa, en relevo, o selo.

Restos de engobe do mesmo tipo que a pasta observables na parte do fondo e, practicamente en todo o reservatorio, tal vez co fin de alisar a peza.

Pasta do tipo 1 da clasificación de Rodríguez Colmenero e Ferrer Sierra, en barro Siena N-39 e engobe N-37. Pasta moi dura, ben decantada sen granulometría observable, a excepción do feldespato. Pequena manchas negras na pasta, que deben corresponder a partículas de orixe vexetal.

Hai que destacar a presenza de unha marca "O" no inicio do canal tubular que tal vez haxa que por en relación con algun contrasinal ou marca de taller ou oficina.

Forma DL (Dressel-Lamboglia) 5b e Loeschke IX.

Fragmento de morteiro do que se conserva tan só o arranque do corpo co bico vertedoiro, no que figura unha cartela co selo impreso SATVRNIN, correspondente ao officinator de procedencia itálica Saturninus.