Denominado ás veces nos documentos como Juan Antonio das Bouças. Estivo en Madrid onde foi discípulo de Lucas Jordán. A escasa demanda de obras pictóricas fixo que García Bouzas se adicase á pintura litúrxica, decorando e dourando retábulos e imaxinería, labor no que os pedidos eran abundantes. Como verdadeiro pintor García de Bouzas tivo como comitentes á Catedral de Santiago (que o nomea ministro de fábrica en 1711) e otras institucións relixiosas, tanto compostelás como de diversos lugares galegos.