A súa vocación pola arte é temperá, aínda que non puido dedicarse profesionalmente ata bastantes anos máis tarde. Dunha familia que dará intelectuais e xornalistas, exerceu como profesor na aldea de San Mamede de Urros, en 1933, aínda que a vai relegado do maxisterio tras a contenda da guerra civil, constituíndo o seu medio a súa vocación á pintura. Realizou a súa primeira exposición en Madrid no ano 1941. Máis tarde exporá en Barcelona, Bilbao, Salamanca. En Galicia mostra a súa obra en Vigo, onde atopa apoio do notario Alberto Casal, o seu protector, e realiza numerosos retratos de antigos presidentes da Cámara de Comercio e dous murais, un do traballo do campo e outro do mar para a Estación Marítima, a finais da década dos cincuenta. Os seus debuxos aparecen con frecuencia en publicacións de Madrid, sendo habitual a súa sinatura nos dominicais do ABC.
A grande mostra da súa vida realízaa en París, en 1981, no Pazo da Unesco, despois trasladado a Barcelona, ao Pazo Pedralbes; en 1984 ao Centro Cultural Caixavigo, e á súa cidade natal en 1985. A súa obra está nos museos de Galicia e nas máis importantes institucións públicas e privadas. Prego amaba o humilde, do que dá constante referencia na súa pintura. Gustábanlle os nenos, os vellos, os mendigos; os cabalos, os cans, as flores do campo, as dornas e as praias desertas.

Naceu nunha familias de oito irmáns dos cales catro foron xordos. Dende os oito anos estudou no colexio rexional de xordos e cegos de Santiago, para cursar posteriormente Belas Artes en Madrid cunha bolsa da Deputación. Discípulo do grande escultor Asorey, foi moi dado a facer bustos e escenas costumistas. En 1924 comezou a participar en exposicións colectivas e en 1930 foi nomeado profesor de debuxo, modelado e talle no Colexio Rexional de Xordomudos de Santiago. Entre as súas obras máis coñecidas figuran o "Peregrino loitando co vento", no alto do Cebreiro, un conxunto escultórico composto en elo Monte do Gozo e outras moitas repartidas por Galicia e o exterior.

A primeira relación coa Escola de Artes e Oficios de Ourense data de 1941, coincidindo coa súa vinda á cidade para o cumprimento do servizo militar, curso no que se matricula en debuxo. A partir de 1976 intégrase no claustro de profesores da devandita Escola, como profesor de debuxo artístico inicialmente e de copia de xeso, sendo director do centro ata 1993, data da súa xubilación.