Fillo dun debuxante e pintor afeccionado, inicia a súa formación na Escola de Artes e Oficios da súa cidade natal, baixo a direccción do didacta Luís Xesta. Máis tarde xúntase aos "Artistiñas", grupo auspiciado polo escritor Vicente Risco. Expón por primeira vez en 1954 no Lice ourensán. Tes anos despois ingresa na École Nationale Supérieure des Beaux Arts de París, na que completa a súa formación. Gaña o seu primeiro premio cun cartel para o concello ourensán en 1959. Pasa longas tempadas en París, alternándoas con estancias en Galiza, onde debuxa, ilustra libros, pinta e prepara exposicións que se suceden nas cidades de Galicia, Madrid, Barcelona, Santander e Valladolid. Un momento crucial na súa vida chega en 1972, cando expón por primeira vez en Milán, interesando a súa obra no ámbito da gran cidade. A partir de 1975 dáse a coñecer en Alemaña, país que vai ser o seu mellor mercado. A súa pintura cruza o Atlántico e exponse en Caracas. A súa consagración definitiva en Galiza conséguea coa exposición antolóxica que dentro da serie de grandes artístas galegos dedícalle Caixavigo no seu centro cultural en 1991. O seu peculiar estilo popularízase polo encargo de dinteis, capitulares, colofóns e viñetas para a Gran Enciclopediaq Galega. A súa obra está representada en todos os museos de Galiza, así como en centros e institucións públicas. Realizou tamén un gran mural para o aeroporto de Santiago de Compostela. A obra de Virxilio ten dúas características moi definitorias; é, por unha banda un debuxante minucioso, de caligrafía esquisita ou de trazo groso e simplificado, faceta na que idealiza paisaxes, ambientes e composicións de figuras, que é a que lle deu prestixio; por outra banda é un paisaxista conciso, de paleta agresiva, para representar unha natureza en verdes, terras, ocres e negros. Tamén é autor de retabulos, pintura baixorelevo sobre taboa.

En 1896 marcha a Arxentina coa súa nai para reunirse co seu pai. Reside alí ata 1900, ano no que volve a Rianxo. Estuda medicina en Santiago de compostela e alí comeza a desenrolar a súa arte a través de caricaturas e debuxos humorísticos. En paralelo a esta actividade, coa que colabora na prensa galega, comeza a producir pintura costumista.
Expón en solitario en Madrid en 1912. En 1914 comeza a colaborar como humorista gráfico de carácter político. En 1915 acada o terceiro posto na Exposición Nacional de Bellas Artes de Madrid.
Establécense en Pontevedra en 1916 e afíliase ás Irmandades da Fala. Segue a colaborar como humorista gráfico na prensa e en A Nosa Terra. Produce pintura primitivista dende 1918. Cos debuxos que publicara na emigración e en Galicia reelabora o álbum Nós. Deseñará cubertas para libros e carteis. Nestes anos, noos que comeza a publicar relatos, conxuga ilustración e textos para crear o xénero das "cousas".
Nos anos vinte únese ao Seminario de Estudos Galegos e, colaborando con él coma investigador, debuxante e etnógrafo, realiza unha serie de viaxes por Europa que culminan nos seus traballos sobre os cruceiros pétreos da Europa Atlántica. Na década seguinte intensifica a súa actividade política e encabeza os esforzos autonomistas do galeguismo. En 1936 consegue presentar o Estatuto de Autonomía que será aprobado polas Cortes republicanas no exilio no 1945.
Tras unha viaxe a Moscova no 1938, e no contexto da Guerra Civil e a posterior victoria sublevada, marcha ao exilio americano no 1939. En 1940 establécese en Bos Aires. Dende alí desenrola unha importante actividade política e cultural, exemplo do intelectual comprometido no exilio.
A súa obra plástica, e en especial o debuxo, caracterízase por conxugar un recoñecible e depurado estilo cunha clara e ostensíbel vocación de retrato e crítica social.