Fillo de Camilo Díaz Baliño, pintor e escenógrafo fusilado polo bando sublevado nos anos da Guerra Civil, vive dende a infancia rodeado dun ambiente artístico e intelectual. En 1938 realiza os seus primeiros ensaios pictóricos e, rematada a contenda, marcha a Madrid a estudar na Academia de San Fernando. Pouco despois, no 1942, realiza unha viaxe becada por Italia e comeza a expoñer en España e cidades coma Londres.
De carácter multidiciplinar e inquedo, en 1955 crea en Magdalena, na Arxentina, unha fábrica de cerámica. En 1963, xunto con Luis Seoane, abre o laboratorio de Formas -xermen da recuperación da cerámica de Sargadelos- e comeza a publicar coa súa editorial. Edicións do Castro. Unida a estas actividades, desenrola unha importante labor de revitalización da cultura e as artes galegas e nos anos setenta lidera o renacemento que vive o seminario de Estudos Galegos.
O seu estilo pictórico atravesa distintas etapas. Comeza nunha filiación barroquista propia de Laxeiro para, pasando por un momento de gusto posromántico, rematar abrazando un debuxo esquemático, expresionista e tendente á crítica social.

Debuxante e historietista radicado na cidade de Vigo, membro da plantilla do Xornal Faro de Vigo entre 1960 e o ano 2000. Sendo licenciado en Belas Artes, exerceu tamén coma profesor de debuxo en Esinanzas Medias.

Comezando a súa formación artística na Escuela de Artes y Oficios da Coruña, marcha a comezos dos anos cincuenta a Madrid, onde fixa a súa residencia definitiva. Expón en España e en diversos países estranxeiros e obtén recoñecementos e galardóns nacionais e internacionais, coma a Medalla da Vila de París.
O seu estilo pictórico, de tendencia neoexpresionista, achégase ao popular e ao bucólico dende unha pincelada voluntariamente simplificada e grosa.

Fillo de Manuel Lugrís Freire, célebre intelectual galeguista, e Purificación González, mestra e pianista. Convive, xa dende a infancia, coa intelectualidae galega.
Tras iniciar estudos de perito mercantil en Compostela, marcha a Madrid. Alí entra en contacto co mundo artístico e intelectual da República e participa nas Misións Pedagóxicas.
Trala Guerra Civil, e a partir de 1940, comeza a adicarse exclusivamente á pintura e a expor a súa obra.
O seu estilo, de tendencia surrealista, contén referencias e influencias da pintura metafísica de Chirico e de artistas coma Magritte.

Nace na Arxentina, no seo dunha familia de emigrantes que volta a Galicia no ano 1916. Residindo nun primeiro momento na Coruña, estuda dereito na Universidade de Santiago de Compostela, onde entra en contacto cos artistas e a intelectualidade galega do momento. Compaxina os estudos cun crecente interese pola ilustración e o debuxo e infórmase sobre o arte contemporáneo europeo e as vangardas.
No 1936, co estalido da Guerra e por mor da súa actividade política, vese obrigado a marchar de volta cara a Bos Aires. Alí colabora en xornais e realizando numerosas portadas e ilustracións para coleccións editoriais, así como anuncios. Na década dos corenta crece o seu interese pola pintura ao óleo e comeza a expoñer nesta modalidade. Acadando grande relevancia neste campo, representa á Arxentina en numerosos certames e concursos de pintura internacionais.
Nos anos sesenta, xunto con Isaac Díaz Pardo, desenrola os proxectos do Laboratorio de Formas, a recuperación da produción cerámica de Sargadelos e a apertura do Museo Carlos Maside.