Campaíña de aba aberta con diferenciación do borde; presenta tosca decoración en relevo de Cristo crucificado e unha campá; enchendo os espazos intermedios atópanse oito estrelas de seis puntas, agrupadas en grupos de catro.

Campaíña de tipo troncocónico e borde aberto. O mango componse de tres "putti" enlazados, adosados pola espalda e remate moldurado. Decora a ombreira con molduras e o corpo con motivos renacentistas de grinaldas con bucráneos, albergando as letras "P A"; na zona inferior figura a escena da Anunciación, entre anxelotes portando un estandarte e outros flanqueando un búcaro de flores.

Campaíña decorada na ombreira por moldura a modo de escaleira. A aba presenta unha orixinal decoración a base de grinaldas con querubíns na zona superior, ocupando a parte inferior unha escena cunha figura tocando un instrumento de corda (viola da braccio), e representacións animalísticas, entre as que se distinguen unha águia e un coello; completan a ornamentación dous mascaróns e un motivo vexetal.

Campaíña de pequeno tamaño, con forma de campá invertida e con perfil de choca, de corpo troncocónico e borde aberto. É unha campaíña de man, así o mango queda conformado por tres follas de acanto. O corpo distribúese en tres bandas paralelas, separadas por sinxelas molduras, figurando na superior e inferior unha inscrición.

O friso central presenta decoración figurada e o relevo, intercalada por mascaróns, podendo observarse: o arcanxo san Miguel, unha figura a cabalo, que semella ser Santiago Matamouros e un busto de perfil, enmarcado nun tondo de recordo numismático.

Cruz procesional de tipoloxía de brazos cilíndricos lisos e ocos por dentro. Trátase dunha cruz latina en latón dourado. Nos extremos presenta decoración dunha cenefa con moldura sogueada e un friso con crestería de flor de lis "motivos moi usuais" que ademais serven para ocultar o empate das esferas que os rematan. A parte exterior destas bolas decórase con seis vástagos ondulados en disposición radial que só se conservan na esfera superior. A mazá é achatada e decórase cun repuxado de follas lanceoladas de contorno refundido, en dúas filas, formando seis rombos onde resaltan seis cabuxóns que encerran esmaltes con bustos de apóstolos barbados e de perfil sen atributo que os identifique. Só dous se conservan integramente pois son elementos fráxiles que saltan con facilidade.

Conserva no anverso a figura fundida de Cristo Crucificado, no que se aprecia un maior coidado na execución da cabeza fronte ao resto do corpo, con incisións anatómicas e liñas quebradas no pano de pureza en certa tendencia cara a formas máis redondeadas e un naturalismo máis humano, pés de Cristo suxeitos á cruz por só tres cravos, coroa de espiñas. A cabeza inclínase cara o ombreiro dereito amosando un rostro de aparente impasibilidade, cos ollos e a boca pechados. Os brazos, horizontais, alíñanse ao traveseiro e as mans esténdense completamente cos dedos xuntos e o pulgar separado. O perizonium ou pano de pureza parece acortado ao estar recollido sobre a perna dereita. Aprécianse os buratos para colocar, no reverso, a Virxe co Neno así como as placas cuadrilobuladas que representan aos Evanxelistas.

Cruz realizada en prancha de bronce. O seu esquema segue o tipo de cruz latina abreviada, con brazos que parten dun pequeno cuadrón central cadrado. Presenta un movido perfil festoneado, decorado en todo o seu contorno por unha crestería vexetal a modo de cardinas e con expansións ou saíntes flordelisados no centro dos brazos e pequenas vagas ou froitos torneados cara ós extremos e outros de factura similar que se proxectan desde os ángulos do cuadrón. Non conseva na actualidade os que rematan os brazos.

A superficie mostra unha ornamentación sinxela, cun cordón sogueado en relevo no centro dos brazos e motivos de estrelas e pequenos círculos incisos, ademais dunha fina liña perfilando os travesaños.

Tampouco conserva o canón nin a macolla, que neste tipo de pezas soe ser moi simple, normalmente de tipo globular con moldura central sogueada e gallos realizados mediante leves incisións.

No anverso ostenta unha figura fundida do Crucificado (dun material máis cobrizo que o resto da cruz), que responde ás características do último gótico. Trátase dun Cristo sufrinte ou doloroso, cos pes suxeitos cun so cravo, o que obriga á postura forzada das pernas, anatomía magra e detallada e cun curto pano de pureza anoado nun costado.

No reverso da cruz, liso ofrece unha imaxe en relevo, tamén fundida e hoxe soldada con chumbo, da Virxe co Neno en brazos de influxo renacente.

Relevo en chumbo fundido con asa e soporte de madeira. Presenta o relevo do Ecce Homo, frontal, coa cabeza ladeada, caéndolle un mechón sobre o costado, semicuberto polo manto e cos rasgos anatómicos esquematicamente suliñados. Enmarca á imaxe unha fornela arquitrabada, flanqueada por columnas abalaustradas e rematada por friso de rosetas e ático con fondo.

Cruz composta por plancha de bronce, recubrindo unha alma de madeira. Os brazos, cuxa silueta aparece bordeada por pequenas potencias, presentan remate romboidal. A decoración é plana e moi densa, de tipo plateresco, con motivos vexetais en candeleiro e medallóns circulares con cabezas de querubíns nos extremos dos brazos. O Cristo crucificado presenta unha marcada anatomía e está cinguido polo pano de pureza. A macolla, esférica, está compartimentada por un ancho friso central e dividida en seccións e ocupada por relevos con decoración vexetal moi movida a base de róleos e talos "a candelieri".

Machado con orificio para enmangue de forma circular. Talón plano cadrado. Folla fina e ancha cun lateral cóncavo e o outro oblicuo co que a parte media da folla se estreita e logo se ensancha ata dar maior anchura no fío (dando moita superficie de fío), forma trapezoidal estreita.

Forma trapezoidal; sección subrectangular; bisel simétrico e dobre convexo, aristas curvilíneas, converxentes; talón recto; caras curvas, convexas. Índices IL. 3,03, IA. 0,60, IE. 0,36. Pulido agás a zona proximal. Largura relativamente grande.