Reloxo de estilo xeorxiano (Xurxo II) posiblemente do primeiro terzo do século XVIII, modelo lepine de 5 cm de diámetro, con dobre caixa independente. Ao exterior, «chichonera», que sería a que levaría a decoración, non se conserva, e a interior é de prata de tapa lisa (propio do estilo inglés) e esfera esmaltada en branco unidas mediante bisagra á altura da cifra XII e cun mecanismo de apertura situado debaixo da cifra VI. O colgante, que se suxeita á caixa á altura da cifra XII, é alongado e remata nun anel achatado. A tapa de cristal, está en perfecto estado. Ten dúas agullas de metal; á da agulla dos minutos semella faltarlle a punta. O cambio horario faise polo eixe das agullas coa chave. As horas sinálanse con números romanos, en esmalte negro rodeados por raias que indican os minutos contabilizados tamén de cinco en cinco, en pequeno e con numeración arábiga. Funciona co sistema remontoir a chave pola parte posterior da maquinaria, de latón dourado co numero de serie 5574 e a marca do prestixioso reloxeiro Windmills. LONDON. A galluza está profusamente decorada cun rostro masculino e motivos vexetais e florais. O indicador das divisións do disco regulador marca de 1 a 30 esmaltadas en negro e gravadas sobre disco de prata; xirando o disco á dereita aceleramos a marcha do reloxo e á inversa o retrasamos. A forza transmítese por medio do escape de roda catalina. Os distintos elementos da maquinaria se sustentan entre catro pilares. As pezas están feitas a man e consérvanse todas as orixinais.

Reloxo de peto tipo lepine. Esfera de porcelana con disco de hora de numeración romana e superposta numeración arábiga para indicar os minutos, protexida por vidro. O reloxo presenta dobre caixa, sobrecaixa ou chichoneira, a interior de prata, lisa, e a exterior de metal e prata, embelecida con cuberta de carei e biseles con apliques de prata claveteados. Leva un pulsador baixo a cifra VI que permite a apertura do reloxo para ver a maquinaria. Fáltanlle as agullas.

Peza de xadrez. Figura masculina de vulto redondo. Ten un rostro xuvenil aparentemente imberbe, pero cun largo bigote e fina perilla. Leva un peculiar uniforme militar romano consistente en casco cónico, con rebordo exterior de reforzo na base, asas laterais a modo de enganches, das que penden sendas orelleiras ben trenzadas, susceptibles de seren atadas baixo o papo, para protexe-lo colo e con coiraza de escote cadrado cinguida por cinto sogueado á altura do estómago, rematada nun faldellín atablonado. Debaixo deste percíbese unha túnica curta. O brazo esquerdo dóbrase para apoiar no ventre a man estendida e o brazo dereito bota a man á empuñadura dun puñal enfundado, en posición de parada militar. Leva grevas voltas nas pernas, flexionando á dereita para apoiala nun casco en forma de tiara. Vai calzado con sandalias.

Repertorio decorativo de formas orientais mesturado con elementos clásicos, recubrindo totalmente á peza. A tapa presenta remate en forma de teas colgantes, figurando en ámbalas dúas caras un personaxe sentado, tocando un instrumento musical cordófono pulsado. O corpo do estoxo decórase con campaíñas e grilandas, trompeta, búcaros, flores, etc., compoñendo os laterais unha ringleira de tema vexetal.

Candil con longa pletina vertical, de sección cadrada, con abrazadeira no extremo superior. Sobre o recipiente sitúanse dous mecheiros para candeas, sustentados sobre vástagos curvos; o recipiente de aceite ten catro picos ou mecheiros. Pé circular de superficie cóncava con gollete. A decoración redúcese a finos troquelados e sinxelas liñas incisas, suliñando as formas estruturais dos diferentes elementos que o compoñen.

Trátase dunha pequena placa de marfil de cor branca brillante no anverso e amarelenta, pola acción da luz e a temperatura, na que está representada a Virxe gloriosa co Neno. A escena desenvólvese dentro dun espazo sacro con todo os elementos que caracterizan á arquitectura gótica. A Virxe María co Neno, amparada por dous acólitos que portan cálices, a modo de parteluz, dividen a escena como nas portadas góticas, mentres que un friso de dobre arcada oxival con decoración de gabletes, crochets e pequenos pináculos acubillan as imaxes como se dunha catedral gótica se tratase. Baixo esta, completando a escena, dous anxos turiferarios perfuman con incenso o espazo.

A figura de María, pese ás súas reducidas dimensións, amósanos toda a súa humanidade, como unha nai real e íntima, sorrí ao Neno mentres inclina a cabeza para que este, coma un neno de verdade xogue cos seus cabelos. Non só é humana a súa actitude senón que o seu corpo, abaneándose lixeiramente, deixa caer o manto en elegantes pregues que recolle por debaixo do Neno, no seu brazo esquerdo.

A escena está enmarcada por un pequeno listón liso, conservando nun dos seus lados as fendeduras de dúas fallebas, a inferior parcialmente rota, signo inequívoco da súa condición de folla dun díptico.

Fragmento de plaqueta de perfil lixeiramente convexo, que poidera pertencer a unha arqueta ou tríptico; presenta unha escea con tres apóstolos dispostos de perfil e en ringleira, sen diferenciación nas vestimentas, de ríxido pregamento, talladas en punto decrecente e con aptitude dirixida á escea principal; constitúe o remate, un corpo de vanos de arco rebaixado, presentando unha das fiestras a folla aberta.

Patena en prata sobredourada. Pratiño liso con motivo central gravado de cruz patada con remates a modo de flor de lis e decoración de pequenas lisas incisas no seu contorno.

Copa lisa co interior sobredourado; hastil hexagonal; mazá aplastada con dezaséis gallóns arriba e abaixo, adornados con liñas serpenteantes e separados por friso xeométrico cicelado. Pé circular e acullerado; os lóbulos con flores nas enxutas levan decoración relevada, alternando tres festoneados e lisos con outros de róleo vexetal simétrico, cruz con símbolos da Paixón e IHS baixo tema vexetal.

Copa lisa con pequena subcopa a modo de estrela recortada.Hastil hexagonal e mazá con follas como gallóns, ornamentados en ringleira superior con escamas e motivo vexetal alternante, e a inferior con follas, separadas por seis rombos contendo rosetas. Hastil baixo o nó igual ao do corpo inicial. Pé de contorno lobulado e base moldurada, con decoración gravada de roseta inscrita en dobre círculo nun dos lóbulos.

Presenta no envés do pé marca da localidade coa imaxe de Santiago Peregrino e marca do artífice frustra OA.

Burilada para probar a súa lei, separada da marca.