Escultura dunha aguia coas ás estendidas e a cabeza xirada cara a súa esquerda. Posúe un pico longo e curvo. O tratamento da plumaxe no corpo da ave executouse de modo naturalista e cunha exquisita precisión, representándose a xeito de escamas. Para diferenciar a cabeza do resto do corpo efectuouse, por medio dun buril, unha incisión á altura do pescozo.

Na parte inferior as patas encóntranse unidas de maneira que deixan un orificio circular.

A parte posterior deste exemplar é na súa maioría lisa, agás no seu eixe central onde sobresaen dúas protuberancias que servirían para fixala á hasta.

Espada de coroa de remaches: base recta con seis buratos para a suxeición do encabezamento mediante remaches (dous deles fragmentados) catro na parte distal e outros dous xusto debaixo dos exteriores. A folla presenta un suave nervo central, sendo a súa sección lenticular. Os fíos están traballados cun bisel simple que se xunta na punta, tamén biselada. O biselado obtén uns fíos finos e cortantes. Os buratos están ben delineados e perforados.

Selo de forma oval, provisto de mango balaustrado e asa circular convexa. O escudo, rematado por cruz, presenta un só campo de trece roeles e tres máis na punta; completan a súa decoración liñas incisas en ringleira e sinxelas aspas, bordeando o conxunto un contorno punteado.

Selo circular de debuxo diaglíptico coas armas timbradas do Bispo Cesáreo; presenta capelo, cordóns e as seis borlas en tres ordes, empregando a cruz. Escudo rodeado por cartela, terciado en banda, con búcaro e flor de sete pétalos no campo.

Escultura de vulto redondo que representa unha á esquerda en posición de repouso, coa plumaxe tratada con detallismo naturalista. Tanto as plumas remeiras como a penuxe e o plumón ou plumas de cobertura están perfectamente marcadas, mediante pequenas incisións oblicuas a ámbolos dous lados do canón central. Si se fai unha comparación entre o tratamento do plumaxe das dúas ás advírtese un tratamento distinto, xa que a pesar da súa semellanza, fundíronse en moldes diferentes.

Trátase dunha peza singular pola súa excepcional calidade.

Escultura de vulto redondo que representa unha á dereita en posición de repouso, coa plumaxe tratada con minuciosidade naturalista. Tanto as plumas remeiras como as plumas de cobertura están perfectamente marcadas, mediante pequenas incisións oblicuas. Si se fai unha comparación entre o tratamento do plumaxe das dúas ás advírtese un tratamento distinto, xa que a pesar da súa semellanza, fundíronse en moldes diferentes.

Trátase dunha peza singular pola súa excepcional calidade.

Figúrase a Mercurio na forma habitual, como un adolescente, de pé, practicamente nu, apoiado sobre a perna dereita e lixeiramente flexionada a esquerda. O corpo, levemente contorsionado, sinala os detalles anatómicos, máis pormenorizados na súa parte frontal. Leva a clámide colgada sen ningún tipo de suxeición sobre o ombreiro esquerdo e recóllea dende atrás no brazo do mesmo lado en tres grosos pregamentos. O brazo dereito sepárase do seu costado, portando na man a clásica bolsa ou marsupio de forma trilobular, símbolo da actividade comercial. O brazo esquerdo, en postura semellante ao anterior, deixa advertir na súa man o lugar no que encaixaba o desaparecido caduceo que porta Mercurio como mensaxeiro dos deuses, sendo á vez símbolo da paz ou das conciliacións. A cabeza tóucase cun amplo petasos alado que cobre toda a parte posterior ata a caluga, mentres na parte dianteira asoman ensartados guechos que deixan a fronte semioculta. No alto do petasos, entre as dúas ás, hai un pequeno orificio case redondo, do que non está clara a súa funcionalidade. O rostro, algo deteriorado, ten perforado o círculo da pupila dos ollos, as pálpebras fortemente marcadas e sinaladas as comisuras da boca.

A figura é boa de proporcións e modelado, estando en xeral ben executada aínda que descoida un tanto os detalles. Presenta tamén certas imperfeccións debidas á fundición, observándose abundantes orificios na superficie da peza, produto das burbullas de aire.

A figura perdeu os pés, o remate da clámide, a á dereita do petasos e o caduceo.

Mercurio aséntase sobre unha base ou plataforma circular formada por unha lámina de bronce de borde dentado, orlada por tres flores de lis e elevada sobre dous cans -fáltalle un terceiro- que a suxeitan coas súas patas dianteiras. No centro da base obsérvanse as pegadas duns pés, o cal indica que sustentaría unha pequena escultura.

Puñal de base e lingüeta rectangular de lados cóncavos, con rebordos para axustar o encabamento. A folla é triangular cun lixeiro alargamento preto da base. O fío está conformado por un marcado rebaixe a dobre bisel, que se une na punta compoñendo unha decoración, e marcando unha meseta na parte central da folla. A sección é lenticular con lados en chafrán, excepto na lingüeta, onde destacan os rebordos.

Puñal de base semicircular con polo menos dous orificios para o seu encabamento mediante remaches. Folla circular con ensanchamento na base, de lados cóncavos e fíos biselados. A sección é lenticular plana cos bordos rebaixados. Os buratos son de tendencia cadrada.

Puñal de base recta con dous orificios para o seu encabamento mediante remaches. Presenta unha folla triangular irregular, con lixeiro engrosamento da sección, lenticular cara o centro. Os buratos son de tendencia ovalada. A disposición asimétrica dos fíos suxire o reaproveitamento da folla.