Conxunto de tres pondera ou pesos de tear, de formas troncopiramidal e prismática, con orificio para suspensión na parte superior.

(Peza 2: altura 10,60, anchura máxima 4,60, anchura mínima 2,10, grosor máximo 4,50, grosor mínimo 2,40 cm e peso 246,6 gr).

(Peza 3: altura12,8, anchura máxima 5,7, anchura mínima 2,20, grosor máximo 5,9, grosor mínimo 2,10 cm e peso 452,9 gr).

Prato liso de terra sigillata sudgálica Drag. 18 de bordo exvasado, labio redondeado e marcado no exterior. Presenta unha base lixeiramente cóncava co pé anular en coroa e omphalo central, que acolle o sigillum co nome do oleiro perfectamente conservado: CRESTIO. A pasta é moi fina, compacta, con poucos desgraxantes e engobada en cor vermella, brillante e compacta.

Prato liso de terra sigillata sudgálica da forma Drag. 18, de parede lixeiramente curvada e aberta. O pé é alto, anular e de sección rectangular. No centro da peza, dentro dunha cartela rectangular cos extremos redondeados, presenta o sigillum ou selo OFVITA, relativo ao ceramista VITALIS.

Prato de terra sigillata hispánica, da forma lisa 15/17, de parede oblicua, labio redondeado e pé anular baixo. Presenta a característica moldura en cuarto de círculo na unión entre a parede interna e o fondo plano, que se corresponde na cara externa cunha acanaladura. Na metade do fondo conserva o extremo dun cartucho de selo. Presenta un verniz de cor alaranxada.

Fragmento de cunca de terra sigillata sudgálica lisa. Fondo con pé alto, corpo en dobre cuarto de círculo e labio redondeado.

A parte interna do fondo contén, nunha cartela rectangular, o selo IVLII correspondente ao ceramista Iulius das olerías galas de Montans.

Fragmento de gobelete de cerámica de paredes finas, de forma tendente a globular, con bordo moi curto. A súa pasta é branda, de cor ocre-alaranxada e mostra decoración á barbotina de liñas oblicuas, non paralelas. Conserva restos de engobe avermellado ao exterior e de cor alaranxada na parte superior da cara interna.

Xerra monoansada á que lle falta a base, de corpo ovoide e con colo estreito e longo rematado nun bordo acampanado. Presenta asa en cinta que arranca da parte superior do colo cara o corpo, de tipo globular. Está realizada a torno e remátase cunha superficie exterior alisada e a aplicación dun lixeiro engobe de tonalidade levemente máis escura que a pasta, que é alaranxada clara.

Tapadeira oblicua con pomo de sección circular resaltado e beizo insinuado por unha leve flexión da liña da parede, e interior lixeiramente cóncavo. Está realizada cunha pasta alaranxada clara con partículas non plásticas relativamente abundantes, e superficie exterior deficientemente alisada.

Pequena cunca de terra sigillata hispánica lisa de perfil hemisférico. A súa forma é aberta, globular, de bordo recto e redondeado e co corpo atravesado lonxitudinalmente por un baquetón curvo que divide a peza en dúas zonas. O pé é de forma circular cun pequeno remate saínte recto. A pasta é moi fina, sen desgraxantes, e aparece cuberta por un engobe vermello, brillante e moi compacto. As pezas desta tipoloxía presentan decoración de liñas buriladas paralelas facendo zigzag no bordo e paralelas oblicuas na parte superior do baquetón.

Morteiro en forma de cunca, con bordo en forma de viseira, reintegrado a partir dun fragmento. Ten un corpo bastante aberto e bordo saínte de sección triangular. O vertedoiro é saínte e confórmase mediante o modelado de dúas leves molduras oblicuas, non existindo rebaixe do bordo na canle. A súa base é plana e forma case unha liña continua co corpo. Na cara interna ten abundantes fragmentos de cuarzo aristoso para acentuar a superficie de abrasión e permitir un perfecto mallado dos condimentos.