Prato de cerámica común tipo Alcorta EP3, de fondo plano. A parede é oblicua, lixeiramente aberta e flexionada, e remata nun beizo redondeado. A cor da pasta é ocre alaranxada co interior gris, evidente nas liñas de rotura. Tanto a cazoleta como a parte externa da parede están recubertas cun engobe de regular calidade de carácter antiadherente.

Fonte circular de gran tamaño de terra sigillata africana D reintegrada a partir de oito fragmentos. Presenta un estreito bordo exvasado decorado con dous suaves baquetóns e rematado nun labio recto - convexo. O corpo, de pouca altura e oblicuo, enlaza co fondo, que é de grosor máis fino que o resto, cunha pequena concavidade, o que fai que a base quede lixeiramente máis elevada dando elegancia á peza. A fonte decórase no centro con círculos concéntricos estampillados entre dobre acanaladura incisa.

Mostra un engobado ben decantado, como acostuman a ter as pezas empregadas na vaixela fina da mesa.

Pela de barro con varias dixitacións de mans de muller.

Ola de fondo plano, corpo ovoide ou de forma globular, colo corto en >, con labio redondeado e bordo exvasado. A pasta, de cor ocre con pegadas grises, semella ser areosa con pequenos desgraxantes micáceos e cuarcíticos, máis grosos no interior.

Presenta restos de feluxe.

Xerra da que so se conservan un lado do corpo, a asa lateral e a parte superior correspondente ao colo e boca. Está realizada nunha pasta clara de acabado groseiro.

Ola monoansada de perfil sinuoso e achaparrado, cun bordo exvasado, oblicuo e bifacetado, rematado cun labio redondeado. Presenta un coidado acabado e unha decoración plástica de dous cordóns ou nervaduras de sección redondeada. A forma complétase cunha asa plana con depresión central, que une o bordo coa parte máis saínte do corpo.

Ola de forma globular, labio exvasado e de pé resaltado, co característico bordo en bisel ou acodado, propio para acoller unha tapadeira. Esta realizada nunha pasta ocre/vermella, moi micácea e decorada cunha dobre acanaladura apenas perceptible na parte baixa do corpo. A súa superficie presenta restos de feluxe.

Tapadeira de forma discoidal con arrinque de asa de sección plana, que non se conserva, e tres orificios para a saída de vapor. Está feita cunha pasta grisácea con abundantes partículas non plásticas de seixo e mica, fundamentalmente, de calibre medio-fino. Está decorada, no perímetro do anverso, con impresións oblicuas e paralelas realizadas cun pequeno peite de catro púas.

Prato de terra sigillata hispánica de parede lixeiramente exvasada e lisa. No punto de unión entre a parede e o fondo do interior, presenta unha moldura en cuarto de círculo, e, ao exterior, unha carena marcada por unha liña incisa. O bordo é simple, redondeado e orientado ao exterior. Está realizado nunha pasta de cor vermella clara, fina e compacta, con abundantes elementos non plásticos de grao fino.

Fusaiola plana feita a partir dun fragmento de corpo dun recipiente cerámico. Cocción oxidante. Superficies desgastadas.