Fíbula de tipo Aucissa, incompleta e carente de agulla, resorte e de os remates deste último. A ponte ou arco semicircular é de sección hexagonal. A placa que une a ponte coa charnela é plana e de forma rectangular, con dúas escotaduras a cada lado e decorada con tres acanaladuras con sogueado. O pé, de forma triangular, conserva a mortalla completa e está rematado por un botón remachado de sección cadrada.

Fíbula de forma anular con aro aberto de sección circular e de grosor decrecente dende o centro cara os extremos, que se dobran cara afora trazando a característica forma de omega que lle dá nome ao tipo. Os remates son de forma bulbosa e moldurados. A agulla é unha peza independente e ten unha argola perforada que permite o seu desprazamento por todo o aro da fíbula.

Aro de forma e sección circular con grosor decrecente dende o centro aos extremos, que se dobran cara afora trazando a característica forma de omega que dá nome a este tipo de fíbulas. Os remates son de forma bulbosa e moldurados. Conserva a agulla completa con argola perforada que permite o seu desprazamento por todo o aro.

A diferenza de pátina entre agulla e aro é indicativa de diferentes coadas no proceso de fabricación.

Anel formado por un aro de sección rectangular, decorado na súa cara externa por liñas incisas verticais e outras oblicuas que compoñen un motivo de espiga.

Fíbula anular en omega completa con aro moldurado interrompido, de sección estrelada ou poligonal e de grosor lixeiramente decrecente dende o centro, decorado en toda a súa superficie mediante liñas incisas. Os remates son botóns bulbosos moldurados e tamén presentan pequenos motivos estriados nunha das molduras. A agulla é unha peza independente que funciona sen resorte e se despraza libremente polo aro.

Doa esférica de cor dourada.

Barra de bronce de sección circular, que diminúe de diámetro cara aos extremos; que aparecen fragmentados e cun elemento para suspensión no centro. Aínda que moi incompleta interpretámola como unha balanza grecorromana, da que só se conserva o scapus, a barra circular de extremos apuntados e desiguais. Sobre ela hai unha serie de marcas e incisións de sección en > paralelas, que supón o sistema de medida, e no medio os restos da argola de sustentación.

Esta fíbula é do tipo coñecido coma cruciforme ou de besta. Presenta un pé recto que cubre o enganche da agulla, aberto nun lateral, un arco semicircular (o que fixo que nalgúns momento se denominasen fíbulas en "P") con sección trapezoidal e lixeiramente desviado do eixe do pé, e unha cabeza formada por un brazo transversal que remata en senllos bulbos de cebolas. Na parte superior do pé aparecen unhas pequenas e esvaecidas volutas simétricas, e no brazo transversal hai tamén un aplique, a ámbolos dous lados do arco, con perforacións nas que iría no seu tempo algunha cadea, como coñecemos doutros exemplos e dalgunhas figuracións pictóricas ou escultóricas. Está sobredourada, aínda que perdeu parte do tratamento pola corrosión sufrida polo paso do tempo.

Variña ou arame de sección circular rematada nun dos extremos, despois dunha dobrez intencionada e dunha dobre moldura, nun corpo de forma piramidal alongada de sección cadrada, con dúas pequenas liñas incisas paralelas en cada unha das súas caras. En dirección ao extremo oposto, que está incompleto, a sección de variña vaise estreitando, ata rematar, posiblemente, nun elemento apuntado en forma de gancho. Na zona da moldura conserva restos de prata.

Fíbula anular de sección plana e remates rectos.