Prato de terra sigillata sudgálica de parede vertical, lixeiramente exvasada e con moldura interna no punto de unión entre a parede e o fondo, en forma de cuarto de círculo, e pé anular de sección cuadrangular.

Fragmento de colo, corpo, arrinque de asa e fondo dunha xerriña de pasta gris brunida ao exterior. O colo, troncocónico, únese co corpo formando unha marcada carena de onde partiría a asa. O fondo e moi estreito e ten o pé resaltado característico deste tipo de recipientes.

Fragmento de bordo e corpo dun vaso tipo piriforme. Amosa decoración no comezo do corpo conformada por tres acanaladuras. A pasta é gris, coas superficies negras, e brunida ao exterior. Presenta un grafito na panza, realizado con algún elemento punzante, relativo ao nome do propietario do vaso. A súa lectura é incompleta debido á fragmentación do recipiente, conservando só algunhas letras, cuxa lectura é complicada ao superpoñerse aos tres riscos verticais característicos dos vasos piriformes, realizados antes da cocción. Do grafito, que sería inscrito despois da cocción, parece lerse IAE.

Grampa en forma de variña ou lámina de sección rectangular con ambos extremos puntiagudos e dobrados en ángulo recto, conformando un >.

Fragmento de prato de cerámica común, de bordo recto e parede cóncava ao interior. A superficie é de cor escura ao exterior, con restos de feluxe, e ocre ao interior. A pasta é de cor ocre.

Ofrece a particularidade de mostrar un grafito latino postcocción realizado, en letras de factura coidada, na cara interna, no que claramente se le: VALIIRI [= VALERI], referido ao antropónimo Valerius, o que viría significar (propiedade de) Valerio.

Coitelo de fío curvo, lombo recto e mango prismático de sección rectangular, realizado nunha soa peza. Posiblemente estaría provisto dun mango realizado en materia orgánica.

Grampa en > con dous saíntes.

Peza formada por dous pequenos discos irregulares de chumbo unidos por un eixe central, que dá como resultado unha forma similar a un carrete.

Fragmento correspondente ao bordo e corpo dunha gran cunca hemiesférica de costelas, pouco profunda. Bordo puído a torno, lixeiramente exvasado e engrosado con respecto ao corpo. Na cara externa presenta costelas prominentes, coa parte superior diminuída e redondeada, que probablemente continuarían ata a base.

Conxunto formado por 49 fragmentos de material latericio: seis deles de 51 x 51 x 6,5 cm; tres de 65 cm, outros tres cadrados, de 22 cm de lado e 5 cm de grosor e o resto de diferentes tamaños e diferentes estados de conservación, que conformaban a trébede de Santomé.

As dimensións das pezas que se conservan enteiras non se axustan as medidas clásicas dos : bessales, sesquipedales ou bipedales.